Χαμένο ζώο, νικητής ως άνθρωπος.

 Όταν παύεις να είσαι παρατηρητής της ζωής, όπου απέξω με ασφάλεια και αρκετή γνώση γίνεσαι <<μοναχικός φιλόσοφος>> και μπεις καταλάθος μέσα, χάνεσαι, όλα όσα ήξερες βυθίζονται και παλεύεις να επιβιώσεις χωρίς να έχεις χρόνο για σκέψεις και περιττές φιλοσοφίες. Απλά ζεις. Την χαρά, την δυστυχία, τον πόνο, τον φόβο, όλα τα βιώνεις στο εκατό τοις εκατό και αφήνεσαι στη ζάλη αυτής της μέθης. Πραγματικά ξεχνάς ποιος είσαι, τι σκοπό είχες και σαν ζώο περιπλανιέσαι μέσα στη ζούγκλα, σε σπρώχνουν, σε φιλούν, σε μαχαιρώνουν, σε αγκαλιάζουν, σε ποδοπατούν ξανά και ξανά μέχρι να παραμορφωθείς και να μην έχεις πια τίποτα να γευτούν. Και επιστρέφεις στην αρχική σου θέση ως χαμένο ζώο μα νικητής ως άνθρωπος.