Το πιο παράλογο είναι αυτό που θα ισορροπήσει το παράλογο
Το πιο παράλογο είναι αυτό που θα ισορροπήσει το παράλογο. Το θέατρο μέσα στο θέατρο της ζωής είναι ένας ειρωνικός τρόπος να υπομείνεις την παρουσία σου βουτηγμένη στα παρασκήνια της. Πάντοτε πίσω και πάντοτε μπροστά. Υπάρχεις ρεαλιστικά για να μην υπάρχεις. Γίνεσαι το επίκεντρο, έντονα δείχνεις πως είσαι εδώ, για να μην είσαι στο ενδιάμεσο. Το ενδιάμεσο της <<ευλογίας>> να μη σε βρει πουθενά. Ναι, για αυτό παίζεις. Για την ολιγόχρονη απόλυτη εξαφάνιση σου. Για την ολιγόχρονη απόλυτη ελευθερία του να είσαι εσύ, εσύ αυτός που θέλησε να γεννηθείς, να μην είσαι. Για λίγο εσύ να σε ορίσεις ποιος θες να είσαι. Κι όχι αυτός που σου επέβαλαν να είσαι, όπως είσαι.