Αναπεταρίζω

Αναπεταρίζω.

Με βία, με απόγνωση, με λύσσα.

Έσκισα τις ελπίδες μου άθελά μου.

Μου έμειναν να πέφτουν και να τις κοιτάω στο πάτωμα.

Να τις μετράω, να τις καθαρίζω, να τις ταξινομώ.

Κομμάτι, κομμάτι να ενώνω προσεκτικά, απαλά.

Μα εκείνα έχασαν το χρώμα τους, έχασαν την ιδιότητά τους.

Όσο και να τις φροντίζω, όσο και να τις αγαπώ.

Όσο κι αν προσπάθησα με αβροφροσύνη να τις πείσω να επιστρέψουν.

Εκείνες είναι νεκρές.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το λούστρινο γοβάκι

Ο ταπεινωτικός και η ταπεινή.

Η ευτυχία ως υπέρτατη δυστυχία.