Πράγμα, άνθρωπος, θεός, η μετάβαση και η ικανοποίηση που επέρχεται.

 Πρέπει να κρατηθώ. Να μην βουρκώσω κι εγώ. Δεν είναι εύκολο να απαρνείσαι τον εαυτό σου για έναν καλύτερο εαυτό. Παίρνεις ρίσκα. Κρατιέσαι από μία λεπτή γραμμή. Πολύ λεπτή και αδύναμη, τη νιώθεις σχεδόν να χτυπά σαν καρδιά παλλόμενη. Κι αυτή παλεύει να κρατηθεί. Να απαλλαχτεί από τα άψυχα χαρακτηριστικά της, να πάρει ανθρώπινη μορφή. Ξέρει ότι είναι αδύνατον, μα σαν αντέχει εμένα, νιώθει για μια φευγαλέα στιγμή, την αβάσταχτη οδύνη και σαν ζωγραφίζονται έντονα επάνω της τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Και έπειτα η κοπή.

Τι αξιοθαύμαστο θέαμα. Βλέπουμε το πράγμα που προσπαθεί να φτάσει τον άνθρωπο. Τον άνθρωπο που προσπαθεί να φτάσει τον θεό, και τον θεό που προσπαθεί να υπονομεύσει τον εαυτό του να γίνει πράγμα, αυτός η αρχή των πάντων. Να αναμετρηθεί ξανά με τους άλλους, να γίνει κατώτερος και να χάσει τη θέση του. Άλλος να γινόταν θεός το προτιμούσε. Τόσο μεγάλο, κουραστικό, παντοδύναμο και ταυτόχρονα τιποτένιο ρόλο. Αυτός που έχει και δεν έχει ψυχή. Αυτός που πλέον έχει χαθεί και θέλει να τα παρατήσει όλα, να τον λυπηθούν και να πέσει τόσο στα μάτια των ανθρώπων που να τον αντιμετωπίζουν με τρόπο ταπεινωτικό. Θέλει επιτέλους να βρωμίσει. Να γίνει αδύναμος, να το δείχνει και να το ευχαριστιέται. Να κλαίει και ταυτόχρονα να γελάει. Να ξεσπάσει με τον χειρότερο τρόπο. Να τα σπάσει όλα. Να τα ρημάξει όλα, να χτυπήσει κάποιον, να σκοτώσει κάποιον. Και μετά ζωώδης κραυγή, ατέλειωτη, αβάσταχτη, μελωδική. Αφήνει τον άνθρωπο, τον παρατάει, τον διαγράφει.

Έπειτα έχουν σειρά τα ζώα. Όλα του φάνηκαν πολύ καλύτερα. Του άρεσε να είναι ζώο. Δεν είχε πλέον σκέψη. Μόνο φαγητό, ύπνο και ζευγάρωμα. Περνούν οι μέρες, τα χρόνια. Γέμισε από ζωή, γαλήνη και κινδύνους ζωής, ενστίκτου που του φάνηκαν πιο καθαροί. Πιο ντόμπροι αυτοί οι κίνδυνοι. Ήταν θέμα επιβίωσης. Τι πιο λαγαρό και συγκεκριμένο χτύπημα. Τα ζώα είναι ντόμπρα. Μιλούν άλλη γλώσσα, πιο αμάλαγη, αγνή και συνάμα αγνή η αιτία της επίθεσης. Ο θεός δεν άντεξε. Ντροπιάστηκε. ΓΙΑΤΙ, η ερώτηση. Έφυγε, ξέρασε, δεν έχει λόγο πλέον να κρύβεται με τη μορφή ζώου. Εκείνος υπάρχει ακόμα.

Είχε αποφασίσει να πάει στην αφετηρία. Έγινε η γη. Ένα στρογγυλό πράγμα που πολύ αργά έκανε κύκλους στο υπέρτατο τίποτα. Σκοτάδι, δεν υπάρχει ακόμα ζωή. Πήγε πολύ πίσω. Ένα πράγμα που μοναδικό σκοπό είχε να γυρνάει γύρω από τον εαυτό του. Αργά και βασανιστικά. Ξέχασε ποιος ήταν. Ξέχασε τι ήθελε να κάνει. Δεν είχε πλέον συναισθήματα. Μήτε αισθήσεις. Επιτέλους, βρήκε αυτό που ζητούσε.