Μονόδρομος υπέρβασης του εαυτού.

Που θα οδηγήσει; Ειλικρινά που θα οδηγήσει όλο αυτό; Εξελίσσεται, εξελίσσεται για να εκμηδενιστεί. Όλες αυτές οι μαύρες σκέψεις θερίζονται από τις λευκές για να μεγαλώσουν πιο υγιή και πιο δυνατές. Μα ακόμα και αυτές παραδίνονται και χάνονται στη γλύκα της στιγμιαίας απόλαυσης. Όλα γίνονται ένα. Μαύρο, άσπρο ανακατεύονται, γίνεται έκρηξη, φτάνεις στην υπέρτατη ηδονή, εκεί όπου κανένα σωστό ή λάθος δεν σε πιάνει. Εκεί όπου οι σκέψεις δεν υπάρχουν πια. Εκεί όπου ζεις την απόλυτη υπέρβαση του εαυτού σου. Αφήνεσαι και ζεις την ανηφόρα, την δική σου ανηφόρα. Και καταλαβαίνεις ξαφνικά, ότι όλο αυτό που ζεις το έχεις ξεπεράσει και καταλαβαίνεις ότι τίποτα παντοτινό δεν υπάρχει. Μόνο το υπέρτατο της στιγμής που θέλει μαγκιά να το αρπάξεις, να το κατακτήσεις, να το γευτείς και ύστερα να ανέβεις πιο πάνω, να κυνηγήσεις το επόμενο, το πιο δύσκολο, το πιο απαιτητικό. Για σένα αυτό είναι μονόδρομος.