Η ευτυχισμένη δυστυχισμένη

 Είμαι μία ευτυχισμένη δυστυχισμένη.

Τρέφομαι από τον πόνο και γεννώ χαρά.

Η μοναξιά μου οδηγεί στην γλύκα του γέλιου μου.

Το σκοτάδι μου δίνει ζωή στο φως μου.

Όλα μου τα δάκρυα μετουσιώνονται σε λάμψη γυαλιστερή, εκθαμβωτική.

Η γοητεία μου προέρχεται από την απόλυτη δυστυχία μου.

Τόσο πολύ προκαλεί που σκοτώνει ο ένας τον άλλον ποιος θα την πρωτοαρπάξει.

Μένουν χωρίς πνοή. Όλοι τόσο απεγνωσμένα τη ζητάνε.

Όχι εμένα, αυτήν.

Άνθρωποι άδειοι, κενοί αποζητάνε μία στάλα μου.

Να ταρακουνηθεί το μέσα τους. Κρατιούνται από πάνω μου.

Κρέμονται ανήμποροι να αποχωριστούν τον σπάνιο ορό συναισθημάτων.

Ολόκληρη κατρακυλάω μαζί τους.

Με στεγνώνουν, μένω να χάνομαι κάπου ενδιάμεσα.

Στο κενό και το μη κενό.

Και εκείνοι συνεχίζουν να καταβροχθίζουν.

Τον επόμενο ευτυχισμένο δυστυχισμένο.